2012 Leudal - Expositie: Henk Dronkers en Julija Spijkers

Leudal - Expositie: Henk Dronkers en Julija Spijkers

Henk Dronkers en Julija Spijkers exposeerden in het Leudal gemeentehuis en Rabobank Maas en Leudal
van 28 oktober t/m 25 november 2012

Henk Dronkers (1931, Rotterdam) heeft pas op rijpere leeftijd een kunstopleiding gevolgd aan de Nieuwe Academie in Utrecht (1981 – 1985).

materieschilderen

Het oeuvre van Henk Dronkers is veelzijdig. Hij tekent, schildert, maakt beelden en installaties gemaakt van hout, gebakken klei, staal en andere materialen.

Alhoewel de kunstenaar in Heythuysen ruimtelijk werk laat zien, kan men niet voorbijgaan aan zijn teken- en schilderwerk. Het gebruik van traditionele schildermaterialen lukte niet bevredigend tot hij het materieschilderen ontdekte.

Schilderen met klei, aarde, pigmenten, gebruik maken van de eigen structuur van deze materialen, dat gaf veel meer voldoening. Henk Dronkers’ schilderijen zijn uitgevoerd in gemengde techniek.
Naar een titel kun je vergeefs zoeken; het gaat louter en alleen om het schilderproces.
Zijn doeken zijn net als zijn beelden zeer tactiel; je moet gewoon het oppervlak beroeren en de structuur voelen.
Het werk van Tapiës en Rothko hebben Dronkers beïnvloed bij het ontwikkelen van een eigen stijl.
Over die beïnvloeding het volgende: iets van jezelf toevoegen aan wat je in een kunststroming of een kunstenaar bewondert en zodoende een eigen plaats verwerven.

Alles wat is gezien

blijft veranderd in verzonnen,

tot het opnieuw wordt gezien

(uit een gedicht van Hans Faverey)

Dezelfde manier van werken heeft Henk Dronkers ook met zijn beelden waarmee hij in het gemeentehuis vertegenwoordigd is.

Je gaat uit van voorhanden materialen, vaak gevonden in de natuur en al doende komen de ideeën naar boven.

Veel van het werk van Henk vertoont archaïsche invloeden. Hij werkt met symbolen uit oude godsdiensten van over de hele wereld; van sjamanisme tot Afrikaanse goden- en geestenwereld; van jodendom tot godsdiensten uit het Midden-Oosten.
De symbolen geven uiting aan collectieve emoties ,herkenbaar aanwezig in cultus en cultuur.
De beelden, keramisch of vervaardigd van hout of staal, vaak met toevoeging van andere materialen, hebben iets weg van afgodsbeelden. Alleen de essentie is aanwezig, zonder overbodige franje.
Het zijn ranke scheppingen die de hoogte ingaan.

Woodhenge
De beelden groeien op vanuit de bodem, ze zijn er als het ware mee vergroeid.
Soms ruw bewerkt, schijnbaar primitief maar doordacht, Henk Dronkers’ werken zijn beter op hun plaats in de open ruimte dan binnen op marmeren vloeren.
Buiten vormen zij een eenheid met de aarde, stenen of het gras.
In het buitengebied van Grathem heeft Henk Dronkers een terrein verworven waar hij een heel eigen wereld heeft geschapen, zijn eigen Woodhenge, een vergelijking met de stenen versie in Engeland.
Her en der rijzen houten en keramische beelden, vaak in groepen bij elkaar, op uit de begroeiing, starend naar de toeschouwer of de oneindigheid.

Julija Spijkers (1953, Sarajevo), was al tijdens haar gymnasiumtijd in Sarajevo bezig met tekenen en schilderen.

Een verdere beroepsopleiding behoorde aldaar niet tot de mogelijkheden en het duurde tot haar komst naar Nederland dat ze haar aspiraties kon verwezenlijken door een opleiding te gaan volgen aan de kunstacademie in Maastricht.

Dialoog en strijd

Julija Spijkers schildert composities van kleurvakken die zich als abstractie vrij op het doek bewegen. De geschilderde vorm wordt bepaald door een helder warme kleurkeuze en krachtige lijnen die de contouren aangeven.

Die twee elementen zijn voor de schilder zeer belangrijk. Het moet allemaal kloppen; het juiste evenwicht, de perfecte compositie moet gevonden zijn.

“Mijn schilderijen zijn altijd het resultaat van een innerlijke dialoog met mijzelf. Een dialoog over emoties, gevoelens, (maatschappelijke) gebeurtenissen, vaak gepaard gaande met een innerlijke strijd om diezelfde gebeurtenissen te kunnen begrijpen”.

In het verleden heeft Julija nauw samengewerkt met de bekende Roermondse kunstenaar Piet Schoenmakers.
Sinds zijn dood in 2009 maakt ze nog steeds gebruik van zijn atelier in Panheel.
In de zomermaanden werkt Julija in haar atelier op het eiland Brac in Kroatië waar ze veel inspiratie opdoet uit de natuur en de landschappelijke rijkdom van haar geboorteland.

Beide kunstenaars vullen elkaar uitstekend aan. Beiden worstelen ze met het zoeken naar de juiste compositie, het streven naar een evenwicht dat uiteindelijk gevonden gaat worden.

.