Missiekapel (1850-1851) gebouwd in neoclassicistische bouwstijl. De kapel dankt haar naam aan het feit dat hierin oorspronkelijk de Missiegroep (kruisbeeld en devotiebeelden) werd opgesteld. In de tweede  helft van de 20ste eeuw was de kapel in verval geraakt en wilde men de kapel slopen. Op initiatief van de afdeling Limburg van de Bond Heemschut werd in 1985-1986 de Stichting Vrienden van de Missiekapel opgericht, die de kapel volgens in de oorspronkelijke opzet heeft gerestaureerd. Vanaf mei 2012 is dit monument in gebruik als kunsttempel.

KUNSTTEMPEL

Vanuit de commissie Beeldende Kunst van de Stichting Kunst en Cultuur Leudal  is het idee om de Missiekapel om te vormen tot kunsttempel aangeboden aan de Stichting Vrienden van de Missiekapel en werd dit concept financieel loyaal ondersteund door de gefuseerde gemeente Leudal.

Als voorzitter van de commissie beeldende kunst (2000 - 2015) heeft Jan Peeters als initiatiefnemer en als kunstcurator de Missiekapel sinds mei 2012 tot nu toe als project afwisselend mogen uitbesteden als expositieruimte aan regionale kunstenaars. Ook kan de Missiekapel op aanvraag in dienst gesteld worden van het Leudal onderwijs.

Dus voor  scholen om actuele maatschappelijke  of bijvoorbeeld aan de schooltuin gelieerde  projecten te tonen.

Wat beeldende kunstenaars betreft voorziet de kapel voornamelijk als expositie ruimte voor innoverende  installaties

-om actuele (experimentele) kunst te laten zien

-kunstenaars gelegenheid te geven voor telkens 3 maanden verdiepend onderzoek te doen
-en om publieke discussies te entameren.

EXPOSITIE september tot en met 28 november 2021
De projectgroep “van Missiekapel tot Kunsttempel” onder auspiciën van de stichting Kunst en Cultuur Leudal stelt de ruimte beschikbaar voor een
40ste editie met
POSITION IV
"kunst installatie in ntwikkeling"
van kunnstenares
REGGIE VOIGTLÄNDER

 In Heythuysen is een sculpturale installatie opgebouwd uit rode kleding die gedurende de expositieperiode van drie maanden in verschillende stadia te zien zal zijn. Deze specifieke beeldengroep verwijst in compositie naar Christelijke beeldhouw- en schilderkunst, maar is vanuit verschillende culturele kaders te bezien. Ze komt in een reeks van installaties die de kunstenaar al vanaf 2012 op verschillende locaties ontwikkelt. Het materiaalgebruik van afgedankte rode kleding verwijst naar verschillende achterliggende maatschappelijke aspecten, zoals uitbuiting, wegwerpcultuur en vernietiging van de natuur maar elk van de werken krijgt een eigen lading. Bezoekers kunnen gedurende drie maanden verschillende stadia volgen: zo kan bij elk bezoek iets veranderd of toegevoegd zijn en kan de bezoeker niet alleen de momenten zien maar ook een verloop volgen, zoals in een film. Alleen zijn de momenten langer zichtbaar. De uitvoering volgt weliswaar een vooraf ontwikkeld concept maar is afhankelijk van het proces. Daarmee doorbreekt de kunstenaar het statische principe van beeldhouwkunst en sluit aan bij het gegeven dat alles in beweging en veranderlijk is, ook ervaring en interpretatie.