2016 09 03 NIET DIRECT 25

Metamorfose?

Dat een rups zich verpopt en dat er dan na verloop van tijd een vlinder uitkomt vindt iedereen normaal. De titel van de voorstelling van Joke van Leeuwen: Toen mijn vader een struik werd, kan niet op een soortgelijke manier worden verklaard. De uitleg moet komen uit het vermogen van ons mensen om dingen te zien en te benoemen, beeldspraak te gebruiken en herkennen.

De zilveren editie van literair café Niet Direct was op verschillende manieren afwijkend te noemen. De dag, zaterdagavond i.p.v. donderdagavond, het tijdstip, 19.00 uur en de locatie, de grote zaal van De Bombardon waren anders dan gebruikelijk. Het programma ook. In het kunst- en cultuurweekend van de gemeente Leudal paste het echter uitstekend.

De opening werd verzorgd door de vaste, eveneens zilveren columnist John Hölsgens, die zich zoals gebruikelijk had laten inspireren (en ook irriteren) door immoreel gedrag van mensen. Hij begon met zich te verontschuldigen voor het feit dat zijn column niet op een A4’tje paste en deelde daarmee een sneer uit naar zowel Geert Wilders’ verkiezingsprogramma als het sorry van Mark Rutte. Op gedreven wijze zette hij uiteen dat mensen op bepaalde posities hun verantwoordelijkheid te vaak niet nemen.
Het duo Luuk Wojcik en Joost Roumen, jong talent uit de regio, onderhield het publiek daarna met een opvallende combinatie van verhalende dichtkunst en gitaarspel. Luuk heeft, zo jong als hij is, al de nodige ervaring in slam poetry, zeg maar de kunst van het gedichten voordragen. Zijn vaak originele taalgebruik werd passend ondersteund door rustig gitaarspel van Joost, die naast hem als een geroutineerde studiomuzikant inspeelde op wat Luuk voordroeg.

Na een pauze van twintig minuten was het hoofdoptreden van de avond voor Joke van Leeuwen, een van de meest gelauwerde auteurs in het Nederlands taalgebied. Zij heeft het haar boek Toen mijn vader een struik werd (2010) bewerkt tot een monoloog van een uur, bijgestaan en ondersteund door piano en cello. De pianiste Caroline Deutman tekent voor de muziek die ze samen met celliste Anne Korff de Gidts maakte ter ondersteuning van het verhaal. De cryptische titel bleek een eenvoudige verklaring te hebben: de vader van het meisje dat het verhaal vertelt is soldaat, en camoufleert zich met takken tot struik. Het tijdloze en tegelijkertijd tijdgebonden verhaal van een onschuldig kind in oorlogstijd was bijzonder aangrijpend, mede door de eenvoudige aankleding van het toneel met slechts een paar lampen, een enkele tekening (van Joke zelf) op het projectiescherm en de muzikanten. Met de hereniging van het meisje met haar moeder aan het einde is het een eind-goed-al-goed verhaal, maar de reis ernaartoe is zeer aangrijpend en dramatisch te noemen.

Om deze voorstelling naar Heythuysen te kunnen halen had Niet Direct de publieksprijs van de gemeente Leudal (in het voorjaar toegekend) ingezet. Met de toezegging dat onder enig voorbehoud de volgende voorstelling waarschijnlijk op 24 november zal zijn nam Paul van Dooren als gastheer afscheid van het publiek en wenste iedereen een fijne zondag vol kunstfietsen toe.

Niet Direct opereert onder de vlag van de Stichting Kunst en Cultuur Leudal.


Stichting Kunst en Cultuur Leudal

Creëert culturele en kunstzinnige activiteiten binnen de kaders van het gemeentelijk beleid. Zij wil binnen een flexibele, kansrijke en innovatieve structuur Leudal-eigen kunst- en cultuuractiviteiten laten opbloeien. Zij wil -aanvullend op het bestaande, organisch gegroeide, culture...

lees meer »